The story of Travis
WELL MADE & Theater Rotterdam
Regie: Romana Vrede

Door Ayra Kip

Ik ben van mening dat zwarte makers moeten kunnen maken zoals zij dat willen, Vrij! En was ik in deze niet zo zeer geïnteresseerd in de keuzes van de verschillende makers, maar ben ik vooral nieuwsgierig in hoe de verhalen die ‘wij’
maken een bijdrage leveren aan de verhalen en erfgoed van zwarte makers in zijn totaliteit.

Ik ging dan ook naar deze voorstelling met de vraag, wat is “The Story Of Travis”?
Ik houd namelijk van tekst en verhalen en was zo benieuwd naar het verhaal van deze man.
Wat maakt Travis bijzonder en wat aan hem zal mij intrigeren? 

Tijdens deze voorstelling ervaarde ik een aaneenkoppeling van verschillende verhalen, waarvan de thema’s mij niet onbekend waren. Ervaringen van vooral zwarte Amerikanen die ik in ieder geval op verschillende manieren en disciplines eerder heb gezien of zelfs frequent meekrijg. 

De ervaring zelf was overweldigend. Ik zag een levensverhaal van een man dat kwam in verschillende frases en naar mijn beleving zoveel frases dat ik vaak de weg kwijt was en dus zat ik uiteindelijk met vragen,……heel veel vragen. 

Onderweg naar huis stelde ik de vragen aan een vriendin die meereed terug naar Amsterdam. Ik haalde een beetje voldoening uit het feit dat ook zij heel nieuwsgierig was en veel vragen had, dus ik dacht “ok het ligt niet per sé aan mij’. Ik deel hierbij mijn gedachten en de vragen die ik in de auto stelde:

Waarom ben ik op zoek naar een hoofdrolspeler? Of, kijk ik misschien gewoon naar een verhaal gecentraliseerd op een persoon maar ingevuld door meerdere mensen?

Als Travis een kind heeft gekregen en daarvan een kleinkind, wie zijn de ouders van zijn kleinkind Nola? 

Wat heeft Travis in Amsterdam gedaan buiten alleen kennis maken met andere zwarte mensen? 

Wat was de betekenis van de Tambu in dit verhaal?

Als Travis zo jong naar NL is vertrokken, en het grootste gedeelte van zijn leven in Amsterdam heeft gewoond, hoe heeft Amsterdam deze Amerikaanse man gevormd?

Is het mogelijk dat ik bij een van de personages de acteur zag en niet de personage omdat ik de acteur persoonlijk ken? 

Als ik het publiek achter mij hoor lachen wanneer het personage ‘de vader’ iets luchtigs zegt lachen ze omdat hen de acteur bekend is als komediant? Heeft het publiek achter mij door, hoe revolutionair zijn ideologieën zijn en dat veel van zijn luchtigheid misschien niet als grap bedoeld is?

Wie was die dame met die sigaret die zo mooi door het stuk liep? 

Is het afscheid in witte klederdracht iets specifieks Afro Amerikaans?

Na deze vragen te hebben gesteld in mijn nieuwsgierigheid was mijn conclusie, wat is “The” Story of Travis? 

Na een paar dagen twee Amerikaanse vriendinnen gesproken te hebben, zat ik met nog een vraag voor hun;  in de context, telling our own stories, hoe zouden zwarte Amerikanen resoneren met dit stuk en hun levenservaringen door de ogen van anderen?

Al met al genoten we van het uitpakken van deze voorstelling en gingen we nog even in op het feit dat we bevoorrecht zijn, een leven te leven waarin we cultuur maken, delen en beleven met elkaar en dat er is niks leuker is dan het uitpakken en debatteren over datgene wat onze mensen maken. In onze gemeenschap is er magie in de passie die we delen en de gesprekken die we hebben over ons werk en onszelf.