Clarice Gargard
Ga terug en haal het…
DOor simone zeefuik

Terugkijkend op de Nederlandse films die ik het afgelopen decennium heb gezien, durf ik met zekerheid te stellen dat het solo-regiedebuut van Clarice Gargard onze meest liefdevolle, verbeeldingsrijke, Blackity Black representatie van anti-racistisch verzet in NL, Suriname en op Curaçao is. “Ga Terug En Haal Het” is wat je maakt wanneer je Zwarte mensen zodanig liefhebt dat je onze hoop, verbeelding en rust centraal stelt. Dit is hoe het eruit ziet wanneer je kiest voor de mensen die onze geschiedenissen en hedendaagse realiteiten niet slechts in spektakelvorm herkennen. Dit is het cinematografische equivalent van uit mogen ademen.

In haar docu schetst Gargard een cirkellijn waarbij vertrekpunten, routes en bestemmingen in elkaar overlopen en daarmee onderdeel van elkaars definities blijven.
Zo geeft “Ga Terug En Haal Het” ons, door de expertise van André Reeder naadloos aan te laten sluiten op die van Ahmed Abdullahi, een perron dat tegelijkertijd Bijlmer èn Rotterdam Zuid is. Hoe Gargard ons vervolgens meeneemt naar de stop die zowel de geschiedenis van Bulabanda als het nu van winti is? Zo liefdevol. En het is die liefde die ons de meest waardige representatie van tot slaaf gemaakte personen geeft die ik in tijden heb gezien. De manier waarop Gargard hun spiritualiteit en weigeringen in beeld brengt, tilt de spreekwoordelijke lat tot ver boven de uitreikende vingertoppen van de Nederlandse film- en tentoonstellingswereld.

“Ga Terug En Haal Het” laat ons zien wat er, wanneer we het hebben over de beste bedoelingen en goede intenties, óók mogelijk. Het zijn Gargard’s intenties waardoor ons, bijvoorbeeld wanneer de legendarische Lulu Helder terugdenkt aan het terrorisme waar Quinsy Gario en Jerry Afriyie aan onderworpen werden tijdens de anti-blackface protesten van 2011, een ander type beeld wordt gegund. De keuzes voor de mensen die ze aan het woord laat en de prachtige, centrale plek voor Nana Efua (Marian Markelo)? Intenties, zorg en betrokkenheid. Dit is wat je maakt wanneer je dat wat er voor ons op het spel staat centraal stelt en dit doet omdat je onderdeel bent van onze ‘wij’.     

Dit meesterwerk van Clarice Gargard en haar team verdient essays. Essays, podcasts, gesprekken in kapsalons en aan eettafels, telefoontjes, berichten op social media…
“Ga Terug En Haal Het” verdient onze volledige aandacht. Ook ik kom er in een langer stuk graag uitgebreider op terug.

Maandag 28 november is de film om 22:15u te zien op NPO2.
Daarna is er natuurlijk Uitzending Gemist. Let’s all show up en zeg iedereen om te kijken.

In de film zegt de geweldige Jeanne Henriquez: “Elke stap die we in de goeie richting doen… applaus voor onszelf.” Inderdaad. En, “Ga Terug En Haal Het” is onze staande ovatie.

Gran tangi, Clarice Gargard. 

Simone Zeefuik is schrijver, programmamaker, initiatiefnemer van het masterprogramma Blacker Blackness, filmnerd en gembertheecriticus.